ਜਾਪਾਨ ਵਿਚ ਵੀ #MeToo ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਅਾਤ

ਕੈਪਸ਼ਨ : ਫੋਟੋ “ਮੈਲੀ”, ਟਵਿੱਟਰ ਤੋਂ ਆਗਿਆ ਲੈ ਕੇ ਵਰਤੀ ਹੋਈ 

ਦਸੰਬਰ 2017 ਵਿਚ ਮੀਟੂ ਮੁਹਿੰਮ ਅਖੀਰ’ ਚ ਜਪਾਨ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਤਿੰਨ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਬੋਲਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੋਏ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਉਹਨਾਂ ਮੁਸ਼ਿਕਲਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨੀ ਔਰਤਾਂ ਜੂਝ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। 

ਹਾਲਾਂਕਿ #ਮੀਟੂ ਅੰਦੋਲਨ ਅਕਤੂਬਰ 2017 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਫਿਲਮਸਾਜ਼ ਹਾਰਵੇ ਵੇਨਸਟਾਈਨ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਕਥਿਤ ਤੌਰ’ ਤੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਮਈ 2017 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਟਵਿੱਟਰ ਉੱਤੇ ਹੈਸ਼ਟੈਗ #ਫਾਈਟਟੂਗੈਦਰਵਿਦਸ਼ਿਉਰੀ ਟਰੈਂਡ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਹੈਸ਼ਟੈਗ ਨੂੰ ਇਕ ਔਰਤ ਸ਼ਿਉਰੀ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ “ਸ਼ਿਉਰੀ” ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ 2015 ਵਿਚ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ’ ਤੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਈ ਸੀ।

ਅਕਤੂਬਰ 2017 ਵਿੱਚ, ਜਪਾਨ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਿਉਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਨਾਂ (ਸ਼ਿਉਰੀ ਆਇਤੋ) ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, “ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ.”

ਮੈਂ ਮਿਸ ਸ਼ਿਓਰੀ ਆਇਤੋ ਦੇ “ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ” ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਿਆ. ਮੈਂ ਮਿਸ ਸ਼ਿਓਰੀ ਆਇਤੋ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ. ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇਸ ਨੇ ਕਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਲੈ ਆਂਦੀਆਂ ਸਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕੀਆਂ. ਧੰਨਵਾਦ.

ਸ਼ਿਓਰੀ ਆਇਤੋ ਜਿਸਨੂੰ ਹੁਣ ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਿਉਰੀ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਜਪਾਨ ਵਿਚ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਖਿਲਾਫ ਲੜਦੀ ਦਿਖੀ ਹੈ।

ਸ਼ਿਉਰੀ ਨੂੰ ਪਬਲਿਕ ਸਪੌਟਲਾਈਟ ਵਿੱਚ ਪਛਾਣ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ #ਮੀਟੂ ਅੰਦੋਲਨ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹਿਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਹੋਰਨਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ‘ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਦਿਸੰਬਰ 2017 ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬਜ਼ਫੀਡ ਜਪਾਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਇਕ ਬਲੌਗਰ ਹਚੂ ਨੇ ਜਪਾਨ ਵਿਚ #ਮੀਟੂ ਹੈਸ਼ਟੈਗ ਲਿਆਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਬਲੌਗਰ ਹਚੂ ਨੇ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਮੈਨੇਜਰ ਨੇ, ਜੋ ਕਿ ਜਪਾਨ ਦੇ ਵਿਗਿਆਪਨ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਵੀ ਸੀ, ਦੁਆਰਾ ਜਿਨਸੀ ਤੌਰ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਗਿਆਪਨ ਕੰਪਨੀ ਡੈਂਟਸੁ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।

ਹਚੁ ਦੀ ਟਵੀਟ ਨੂੰ ਟਵਿੱਟਰ ਉੱਪਰ 17,000  ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸ਼ੇਅਰ ਕੀਤਾ ਸੀ:

ਡੈਂਟੂ ਦੇ ਕਿਸ਼ੂ ਯੁਕੀ ਦੁਆਰਾ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਦਿੱਤੀ ਧਮਕੀ ਬਾਰੇ ਇਕ ਲੇਖ, ਹੁਣ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਮੈਂ ਜੂਝਦਾ ਰਹੀ ਕਿ ਕੀ ਜਨਤਕ ਕਰਨ ਜਾਂ ਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਨਾਂ ਦੱਸਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ #ਮੀਟੂ ਅੰਦੋਲਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਲਈ ਜੋਖਮ ਲਿਆ ਹੈ।

ਹਚੂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ। ਜਨਵਰੀ 2018 ਦੇ ਅਖ਼ੀਰ ਵਿਚ, ਇਕ ਤੀਜੀ “#ਮੀਟੂ” ਕਹਾਣੀ ਨੇ ਜਪਾਨ ਵਿਚ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ‘ਤੇ ਬਹਿਸ ਛੇੜੀ। ਵੈਬ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵੇਜ਼ੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਟੇਜ ਐਕਟਰ ਸ਼ਿਮਜੁ ਮੈਲੀ – ਜੋ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਇੰਟਰਵਿਊਜ਼ ‘ਤੇ ਮੈਲੀ ‘ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ – ਟਵਿੱਟਰ’ ਤੇ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਟੇਜ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਤਕਾਉਚੀ ਤਦਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸ ‘ਤੇ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਤਦਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ‘2.5D’ ਐਨਿਮ ਥੀਏਟਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਜਪਾਨੀ ਮੰਗਾ ਦੀਆਂ ਨਾਟਕੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਲੀ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਤਦਯੋਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲਾ ਕਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਮੈਲੀ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਟਵਿੱਟਰ ਉੱਪਰ ਬਿਨਾ ਦੋਸ਼ੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲਏ ਇੱਕ ਟਵੀਟ ਨਾਲ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਟਵੀਟ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ –  “ਮੈਂ ਫਰਵਰੀ ਪਰਫਾਰਮੈਂਸ ਦੌਰਾਨ ਕਿਉਂ ਰੋਈ”.

ਇਹ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਫਰਵਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿਚ ਰੋਈ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਗੰਦੇ ਕੰਮ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕੀਤੀ. ਮੈਂ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲਈ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਆਪਣੇ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੇ ਕੈਰੀਅਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਕੇ।

ਉਸ ਦੇ ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਟਵਿੱਟਰ ਦੀਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਜਦ ਵਾਇਰਲ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੈਬ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵੇਜ਼ੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਸੇ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਮਗਰੋਂ, ਜਦੋਂ ਹਚੂ ਦੀ #ਮੀਟੂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬਜ਼ਫੀਡ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਮੈਲੀ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸ਼ੀ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛਿੜੀ ਬਹਿਸ ਜਪਾਨ ਵਿਚ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਪੀੜਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ.

ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਸਬੂਤ ਦੇਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ

ਹਾਲਾਂਕਿ ਹਚੂ ਲਈ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ ਕਿ ਡੈਂਟੂ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਮੈਨੇਜਰ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਜ਼ਬਰਨ ਜਿਨਸੀ ਸਬੰਧ ਬਣਾਏ ਹਨ। ਸ਼ਿਓਰੀ ਅਤੇ ਮੇਲੀ ਲਈ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਸੀ। ਸ਼ਿਓਰੀ ਦੇ ਕੇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰੌਸੀਕਿਊਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂਚ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੈਲੀ ਦੇ ਕੇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਕਟਿਕਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸੱਦਿਆ।

ਸ਼ੋਰੀ ਅਤੇ ਮੈਲੀ ਦੀ ਪ੍ਰੌਸੀਕਿਊਟਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਮੌਜੂਦਾ ਜਾਪਾਨੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਜੂਨ 2017 ਵਿੱਚ ਸੋਧੇ ਗਏ “ਲਿੰਗ ਅਪਰਾਧ ਕਾਨੂੰਨ” ਅਨੁਸਾਰ ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰਿਆ ਹੈ।

ਗਲੋਬਲ ਵੁਆਈਸਿਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿਚ ਮੈਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ-ਗਿੱਛ ਕੀਤੇ ਕੇਸ ਖਾਰਿਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਅੱਗੇ ਸਾਬਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਦੋਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਛੇੜਛਾੜ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਕਈ ਸੰਭਵ ਕਾਰਨ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਸੁੱਰਖਿਆ ਵਾਲੇ ਸ਼ੋਰੀ ਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕਥਿਤ ਹਮਲਾਵਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਆਪਣਾ ਕੇਸ ਬਣਾਇਆ ਸੀ।

ਆਪਣੇ ਅਕਤੂਬਰ 2017 ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ, ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ, ਸ਼ਿਓਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਮਲਾਵਰਾਨਾ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੋਈ ਛੇੜਛਾੜ ਨੂੰ ਹੂਬਹੂ ਪੁਲਿਸ ਅੱਗੇ ਦਰਸਾਉਣਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਇੱਕ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਰਿਕਾਰਡ ਹੋਣਾ ਸੀ।

ਸ਼ਿਓਰੀ ਵਾਂਗ,ਮੈਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਸਬੂਤ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸੀ ਜੋ ਵੀ ਹਮਲੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸੀ – ਜਿਵੇਂ ਹੋਟਲ ‘ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕੈਮਰਾ ਫੁਟੇਜ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਥਿਤ ਹਮਲਾਵਰ ਨੂੰ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਦਿਖਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮੋਢੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖਿਆ ਦੋਸ਼ੀ ਦਾ ਹੱਥ ਸਾਬਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲਾ ਹੋਇਆ ਹੈ :

ਹੋਟਲ ਦੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕੈਮਰੇ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਣ ਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਪੁਲਸ ਦੇ ਅਫਸਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਹੋਟਲ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਉੱਪਰ ਉਸਦੀ ਬਾਂਹ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਥਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਰਧ-ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੇ ਜੁਰਮ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ‘ਗੰਭੀਰ’, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸ ਪਲ ਨੂੰ ਜੋ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਬਸ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। 

ਮੈਲੀ ਦੇ ਵਿਡੀਓ ਫੁਟੇਜ ਵਿਚ ਜਾਂਚਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਬੂਤ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਮੈਲੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੋਈ ਤਫ਼ਤੀਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਸੀ।

“ਮੈਂ ਉਸ ਦਿਨ ਜੋ ਵੀ ਹੋਇਆ, ਉਸ ਦਾ ਹਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਧੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।”

ਇਸ ਸਭ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਿਉਰੀ ਜਾਂ ਮੈਲੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ‘ਸਧਾਰਣ’ ਸਬੂਤ ਸਬੂਤ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਸਬੂਤਾਂ ਨੂੰ ਭੌਤਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।

ਵੇਜ਼ੀ ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਲੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੀ ਸੀ :

被害後24時間以内に(できれば)被害に遭ったままの服装、トイレやお風呂にも入っていない状態での使用が推奨されている。

ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ  ਕਿ ਇਹ [ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿੱਟਾਂ] ਨੂੰ ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿਚ ਨਹਾਏ ਜਾਂ ਮਲ-ਤਿਆਗ ਕੀਤੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਮੈਲੀ ਅਤੇ ਸ਼ਿਓਰੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਚੀਜ ਜੋ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਰਨਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਨਾ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ੋਰੀ ਨੇ ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ:

都内に借りていた部屋へ戻ると、真っ先に服を脱いで、山口氏に借りたTシャツはゴミ箱に叩き込んだ。残りは洗濯機に入れて回した。この日起こったすべての痕跡を、洗い流してしまいたかった。シャワーを浴びたが、あざや出血している部分もあり、胸はシャワーをあてることもできないほど痛んだ。自分の体を見るのも嫌だった。(Black Box, pp. 55-56)

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਟੋਕਯੋ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਫਲੈਟ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਰੰਤ ਟੀਸ਼ਰਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਯਾਮਾਗੂਚੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਾਕੀ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਲਾਂਡਰੀ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ। ਮੈਂ ਉਸ ਦਿਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਧੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸ਼ਾਵਰ ਵੀ ਲਿਆ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਖੂਨ ਵਹਿਣ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ‘ਤੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕ ਨਾਸਕੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। (Black Box, pp. 55-56)

ਗਲੋਬਲ ਵੁਆਈਸਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ, ਮੈਲੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਲੀਨਿਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮੇਲੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਨੌਂ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈਟਰਨਟੀਨਿਕ ਕਲੀਨਿਕ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਹ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦਰਜ ਕਰਨ ਲਈ ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਬੂਤ ਲੱਭਣ ਲਈ ਕਲੀਨਿਕ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜਾਂਚ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ।

ਜਦੋਂ ਇਹ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਲੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ :

[…] 証拠が不十分という理由で被害届も受理されず、アフターケアの体制もなく、今後は弁護士に相談してみて下さいという一言を言われただけで終わりました。

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨੂੰ ਅਧੂਰੇ ਸਬੂਤ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕੋਈ ਵੀ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਸੇਵਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਕੀਲ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਸੀ।

ਮੈਲੀ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ :

支援センターは何処にあるのか知らなかった事もあり、行ったことはありません。正直調べる気力も無かったです。

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਕਿੱਥੇ ਸਥਿਤ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਸ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਸ਼ੋਰੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ‘ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ’ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਟੋਕੀਓ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਸੰਬੰਧੀ ਕੇਂਦਰ ਨੇ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ, ਸ਼ੋਰੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

電話をすると、「面接に来てもらえますか?」と言われた。どこの病院に行って何の検査をすればいいのか教えてほしいと言ったが、話を直接聞いてからでないと、情報提供はできないと言われた。 (Black Box, p.48)

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਈ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ. ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕਿਹੜਾ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੈਸਟ ਮੈਨੂੰ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਸੁਣੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ।

ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਾਧਨ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ

ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿੰਨੀ ਛੇਤੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਡੀਐਨਏ ਟੈਸਟ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜਿਹੇ “ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਿੱਟਾਂ” ਅਕਸਰ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।  ਸਮੱਸਿਆ ਦੀ ਸਮੱਰਥਾ ਵਿੱਚ, ਜਪਾਨ ਵਿੱਚ ਪੀੜਤਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੋਸ਼ਲ ਅਤੇ ਮੈਡੀਕਲ ਸੁਰੱਖਿਆ ਜਾਲ ਅਜੇ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ।

“ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਿਓਰੀ [ਸਾਡੇ ਸੁਸਾਇਤੀ ਵਿੱਚ] ਲਿਜਾਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਲੈਸ ਨਹੀਂ ਸੀ”, ਟਾਨਾਬੇ ਹਾਇਕਾਕੋ  ਨੇ ਗਲੋਬਲ ਵੁਆਈਸਿਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿਚ। ਕਿਹਾ। ਜੀ.ਵੀ. ਤਾਨਾਬੇ ਟੋਰਾਂਟੋ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਪੀੜਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਇਕੋ ਇੱਕ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਰਿਲੀਫ ਸੈਂਟਰ, ਐਸਏਆਰਸੀ ਟੋਕੀਓ (ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਰਾਹਤ ਕੇਂਦਰ ਟੋਕੀਓ) ਦਾ ਇੱਕ ਸਟੀਰਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। SACHICO (ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਸੰਕਟ ਹਿਲਲਿੰਗ ਇੰਟਰਵੈਨਸ਼ਨ ਸੈਂਟਰ ਓਸਾਕਾ) ਦੇ ਨਾਲ, SARC ਟੋਕਯੋ ਜਪਾਨ ਦੀ ਪਹਿਲਾ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਸੰਬੰਧੀ ਕੇਂਦਰ ਹੈ।

ਤਾਨਾਬੇ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ, ਐਸਏਏਸੀਸੀ ਟੋਕਯੋ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਡਾਕਟਰੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਾਲੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦੇ ਲਈ “ਇੱਕ-ਰਾਹਤ ਕੇਂਦਰ” ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਹੈ।

ਤਾਨਾਬੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ :

SARCにいらしていただきたいと案内したことにはそのような根拠があります。[…] 電話した時、「出かけていく気力も体力もなかった」と詩織さんは言われています。そういう方に、残念ながらお迎えに行ったりできる体制はありませんでした。警察通報ならば、機動力がありますから、車でお迎えに行ったりすることは可能だったでしょう。当時は、なんとかしてSARCに来ていただくしかなかったのです。現在であれば、被害者が無理なく来れそうな近くの協力医療機関を案内して、SARCから支援員が飛んでいくことは可能ですし、そうしています。

ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸ਼ੋਰੀ-ਸੈਨ ਨੂੰ ਐਸਏਏਸੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ […] ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਾਲ ਲੈਸ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੇ ਉਸਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਨਾਲ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਇਕ ਕਾਰ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਸਨ. […] ਅੱਜ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਸੀਂ ਪੀੜਤਾ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਾਥੀ ਦੀ ਮੈਡੀਕਲ ਸੰਸਥਾ ਲਈ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ SARC ਦੇ ਸਟਾਫ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਤੇ-ਸਾਈਟ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਤਾਨਾਬ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਤਕਰੀਬਨ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਿਓਰੀ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟੋਕੀਓ ਵਿਚ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਬਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਰੋਤ ਹਨ।

ਜੁਲਾਈ 2015 ਵਿਚ, ਟੋਕੀਓ ਟੋਕੀਓ ਨੇ ਟੋਕੀਓ ਮੈਟਰੋਪਾਲਿਟਨ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੈਸਿਆਂ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ; ਇਹ, ਜ਼ਰੂਰ, ਸ਼ਿਓਰੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ ਜਿਸਨੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 2015 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ. ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜਪਾਨ ਦੀਆਂ 47 ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਰਾਹਤ ਕੇਂਦਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਵੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਮਿਸਨ ਤਾਣੇਬੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਜਿਹੇ 40 ਸੰਸਥਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਪਰ ਕੁੱਲ ਬਜਟ ਕੇਵਲ 163 ਮਿਲੀਅਨ ਯੇਨ ਹੈ (ਲਗਭਗ US $ 1.5 ਮਿਲੀਅਨ) ।

SARC東京ができてよかったことは、多くの被害者が泣き寝入りして、それでも心に深い傷を負って生活していて、そうした過去の被害を抱えた方の相談だけでなく、被害直後にお電話くださる方が増えたことです。

SARC ਟੋਕੀਓ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪੀੜਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਕੇਵਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਵਿਅਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪੀੜਤ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ.

ਜਪਾਨ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਵਿਚ ਅਣਜਾਣ ”MeToos” ਦੇ ਲਈ ਇਕ ਸੰਦੇਸ਼

 

ਜੀਵੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਮੇਲੀ ਸਾਰੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅਜੇ ਵੀ ਅਣਜਾਣ “MeToos” ਲਈ:

孤独を感じてしまうかもしれません。

生きていたくないと思ってしまうかもしれません。

そう思ってしまう自分が嫌になってしまうかもしれません。

しかし、そう思ってしまう程の事があなたの身に起きてしまったのです。辛い時は辛いと言ってください。周りに助けを求めてください。決して独りではありません。

ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ. ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਪਰ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਕੁਝ ਤੁਸੀਂ ਕੀਤਾ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਦਮਾ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਜਦ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਹਿਣਾ. ਮਦਦ ਭਾਲੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਹੋ. ਕਦੇ ਨਹੀਂ।

This article has been updated.

ਚਰਚਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ

ਲੇਖਕ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਲਾਗ ਇਨ »

ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼

  • ਸਾਰੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੰਚਾਲਕ ਵੱਲੋਂ ਸਮੀਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਆਪਣੀ ਟਿੱਪਣੀ ਇਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਰਜ ਨਾ ਕਰੋ ਜਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਪੈਮ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.
  • ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨਾਲ ਆਦਰ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਓ. ਨਫ਼ਰਤ ਵਾਲੇ ਭਾਸ਼ਣ, ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਹਮਲੇ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ.